ارزیابی کارایی جذب منابع و سودآوری بانک‌ها با مدل تحلیل پوششی داده‌های فازی

مقدمه

در دنیای امروز، ارزیابی کارایی بانک‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این ارزیابی به مدیران کمک می‌کند تا نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کنند و بهینه‌سازی‌های لازم را انجام دهند. یکی از ابزارهای مؤثر در این زمینه مدل تحلیل پوششی داده‌ها (DEA) است که در این تحقیق به کار گرفته شده است.

مدل تحلیل پوششی داده‌ها (DEA)

مدل DEA یک روش ریاضی است که برای ارزیابی کارایی واحدهای تصمیم‌گیری (DMUs) استفاده می‌شود. این مدل به ما این امکان را می‌دهد که عملکرد بانک‌ها را در جذب منابع و سودآوری بررسی کنیم.

مزایای استفاده از مدل فازی

استفاده از مدل فازی در DEA به ما این امکان را می‌دهد که در شرایط عدم‌قطعیت و ابهام، ارزیابی‌های دقیق‌تری انجام دهیم. این مدل می‌تواند به بهینه‌سازی عملکرد بانک‌ها کمک کند و تصمیم‌گیری‌های بهتری را فراهم آورد.

نتایج تحقیق

نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که بانک‌هایی که از مدل فازی DEA استفاده می‌کنند، کارایی بالاتری در جذب منابع و سودآوری دارند. این نتایج می‌تواند به مدیران بانک‌ها در اتخاذ تصمیمات استراتژیک کمک کند.

نتیجه‌گیری

به طور کلی، مدل تحلیل پوششی داده‌های فازی یک ابزار قدرتمند برای ارزیابی کارایی بانک‌ها است. با توجه به نتایج این تحقیق، پیشنهاد می‌شود که بانک‌ها از این مدل برای بهبود عملکرد خود استفاده کنند.

رفرنس

سید حسین رضوی حاجی‌آقا، صبا حنیفی، مسلم نیلچی. “ارزیابی کارایی جذب منابع و سودآوری بانک‌ها با مدل تحلیل پوششی داده‌های فازی”. کنفرانس ملی بهینه‌سازی و تصمیم‌گیری. 19 – 20 اسفند 1394، بابلسر، ایران.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *